Elephant Vanishes

Ειναι καποιες φορες που νιωθουμε πως οι πραξεις μας δεν εχουν καμια λογικη,συνδεση,συνεχεια.Αισθανομαστε ισως σκλαβοι καποιου πεπρωμενου ισως προγραμματισμενοι κατι που υπερβαινει καθε ανθρωπινη κατανοηση.Οταν ο ζοφος των καιρων μας, η καταρα της θνησιμοτητας καθε ανθρωπινου συναισθηματος κειτεται σαν μαυρο συννεφο πανω και αλλα και μεσα στο κεφαλι μας ερχεται καποια στιγμη οπου καθε μερα μοιαζει σαν συνεχεια της προηγουμενης χωρις διαλλειμα μια ατονη συνεχεια και πραξεις διχως σκοπο.

Καπου εκει βρισκεται η μαγεια η ομορφια, οταν ολα σου δειχνουν πως τιποτε δεν θα αλλαξει παρα μονο η λιθη που ερχεται σαν πνοη ανεμου που πικρα ποτισε ο χρονος,σ αυτο το σημειο ακους μια φωνη βλεπεις μια πνοη νιωθεις κατι να δονειται,να ζει και να αντιστεκεται εναντια στις συνηθεια του ανθρωπινου.Αυτο το κυμα σε παρασαιρνει σου δινει την γλυκια ελπιδα και συ το νιωθεις αναλαφρο σαν ενα χαδι σαν γλυκια υποσταση και υπαρξη που κολλαει στο νου σου,σε γεμιζει με χρωμα και ζωη.Σου δινει εικονες και μετουσιωνεται στο μυαλο σου ως ονειρικη υπαρξη.Μπορει να μην ειναι διπλα σου αλλα το νιωθεις.Ξερεις πως υπαρχει κατι μοναδικα νεφελωδες ζωντανο μα πανω απο ολα αληθινο και ανεξηγητο,το νιωθεις ειναι εκει...