Ολα αυτα που ηθελες να κανεις....

Σας βλεπουμε εσας και τις αδειες σας ζωες και γελαμε.Μηπως και οι δικες σας αδειες δεν ειναι?αυτο θα πειτε...μπορει και να ειναι,απλα σκεφτομαστε με καθε διαθεσιμο μεσο,το μυαλο το αφηνουμε στην ακρη δεν εξηγει καλα ισως γιατι εξηγει παρα πολυ.Εμεις απλα ξεγυμνονωμαστε απο καθε συναισθημα και μας ξαναπλαθουμε οπως θελουμε να ειμαστε.Πεταμε τις συνειδησεις στα σκουπιδια και τις βιαζουμε υστερα τις ξαναφοραμε σαν καινουριο ρουχο.Οι δικες σας συνειδησεις ειναι ηδη στα σκουπιδια και περιμενουν μονο που δεν το ξερετε ακομη...
Αδειο αυτο μας χαρακτηριζει.Κουφιοι αισθανομαστε γιατι δεν μπορουμε να δρασουμε μερικες φορες γιατι απλα δεν ημαστε ικανοι και ομως περιμενουμε,ζουμε στο μεταξυ νιωθουμε, ποναμε,πεθαινουμε και ξαναγεννιομαστε καλυτεροι και χειροτεροι μαζι,και αυτο μας γεμιζει μας κανει να αισθανομαστε λιγοτερο κενοι και ας μην ειμαστε,ας ειμαστε το ιδιο δεν εχει σημασια.Καποια μερα θα τα καταφερουμε θα φυγουμε απο δω. Σπιτι μας θα γινει το απεραντο πρασινο λιβαδι και γονεις μας τα μαυρα συννεφα που οριζουν τη μαγεια.
Μαγεια,μοναξια,πονος,τα φωτα που σβηνουν,αντικειμενα που στεκονται και περιμενουν αλλα και ο ανεμος που θρο΄ι΄ζει αναμεσα τους θα με κανουν να παρατω ημιζαλισμενος απο ευτυχια και θλιψη για μενα ειναι το ιδιο.Ποτε δεν θα το καταλαβετε αυτο εσεις,εσεις που ζησατε μοναχα μια φορα και δεν εχετε πεθανει καμια.Εμεις το γνωριζουμε γιατι ειμαστε φιλοι με τις ανασες που θολωνουν μαζι τζαμια εσεις δεν θα τις ακουσετε ποτε...