Για την ''Στιγμή της Αλήθειας...''

Ενα τηλεριαλιτι που φτιαχτηκε για μας.Μαλλον καποιοι μας υποτιμησαν οταν προωθησαν στην Ελλαδα το συγκεκριμενου ειδους ριαλιτι,λες και δεν μας εφτανε η πουρατινισμος των μιντια,των ''κοινωνικων'' εκπομπων που επιβαλουν στις αμορφωτες μαζες τι ειναι ηθικα σωστο και τι οχι που περνανε το πολιτικαλ κορεκτ σαν μοδα ηρθε και προστεθηκε ακομα ενα τηλεοπτικο σκουπιδι.
Αφου οι ζωες μερικων δεν εχουν καμια συγκινηση αποφασισαν να μαθουν αποκρυφα μυστικα απο ξενες ζωες μπας και νιωσει καμια συγκινηση το πετσι τους.Ριχνουν κλεφτιες ματιες φοβου,ενοχης αλλα και συνενοχης στις πιπερατες πληροφοριες που μαθαινουν ξαφνικα και με τον αερα του ανωτατου κριτη βγαζουν την τελικη τους αποφαση κατω απο τον αστικο μανδυα του ηθικα σωστου. Αθωος η Ενοχος? εσυ αποφασιζεις...

Εγκλειστοι ειναι αυτοι που δεν βλεπουν πιο μακρια απο εκει που τους επιτρεπουν να δουν...

Η προσωπικη μας φυλακη τελικα ειναι η πιο δυνατη.Τα καγκελα μας ειναι τοσο ευθραστα αλλα και αορατα,δεν τα σπαει μια γροθια αλλα τα γκρεμιζει η μυρωδια ενος δειλινου που φευγει.Δεν ακουμπαω τις ελπιδες μου σε καμια επανασταση των αλλων, παρα στη δικη μου προσωπικη επανασταση την συνεχη αναζητηση της αληθειας,τον πειραματισμο και την αμφισβητηση των εδραιωμενων αξιων και εννοιων.Το συστημα ειναι τοσο καλα εδραιωμενο και φυλαγμενο που δεν βαλλεται απο πουθενα.Εχουν δημιουργησει μια απεραντη "βρωμικη" αλυσιδα για να φυλασουν τους κυβδηλους εαυτους τους και την τρυφηλη τους υπαρξη και δεν λεει να σπασει ισως δεν γινεται να σπασει.Ειμαστε τοσο ελευθεροι οσο εμεις υποκειμεθα την ιδεα της ελευθεριας απο αυτους που εχουν την ιδιοτητα να μας κοιμιζουν με τους δηθενισμους και τις μικροαστικες τους αντιληψεις. Προσπαθουν να ησυχασουν τις συνειδησεις μας με το ρευμα της υποκουλτουρας που προωθειται και ακολουθειται μαζικα.Μεσα μαζικης ενημερωσης λενε αυτοι, μεσα μαζικης εξημερωσης αλλα και εξαπατησης απανταμε εμεις.Η εννοια της αληθειας μπορει να ακρως υποκειμενικη αλλα παραμενει ανοθευτη,ανοθευτη οσο δεν μαγαριζεται απο εσας τους δηθεν υπερασπιστες της δημοκρατιας και της ειρηνης.Εσας τους πιο επαισχυντους δημαγωγους που γνωρισε ο τοπος μας φαρμακωνεται με την απουσια μορφωσης και παιδειας.Αυτο που ζηταμε ειναι τοσο απλο,δωστε μας γνωση αλλα και προσβαση στα εφοδια που στερειτε απο τους πολλους για να γεμισουμε τα οπλα και τοτε θα δειτε πως η κοινωνικη ρεφορμιστικη ταση θα μετατραπει σε ενα ρηξικελευθο μαζικο κινημα ανατροπης και ουσιας.
Καθε φορα που βαζεται εμποδια να κρυβουν τον ηλιο απο τα ματια μας θα βλεπετε πως οι καρδιες μας σπαρταρανε για μονοπατια που δεν μαθευτηκαν ποτε για πετρες που το κυμα δεν εγλειψε,για μια ζωη που θα ζηλευε η ιδια η ζωη.

Κάτι που ήρθε και κούρνιασε...

Ξεκινώ με κάτι απλό, με κάτι ανάλαφρο, για να μην είναι απότομη η αλλαγή από τον κόσμο του ονείρου στη ζοφερή πραγματικότητα.. Ξυπνώ με βλέμμα θετικό, με μια πρωτόγνωρη αισιοδοξία.. Απορώ γιατί συμβαίνει κάτι τέτοιο, τη στιγμή μάλιστα που έξω ο καιρός είναι μουντός, και σε προδιαθέτει για τη μελαγχολία που θα ακολουθήσει αργά ή γρήγορα..

Ξεκινώ, λοιπόν, τη μέρα μου με μουσική ήρεμη, ταξιδιάρικη, που ξετρυπώνει από κάποιο μακρινό δωμάτιο. Δεν ξέρω ποιο είναι, αλλά οι ήχοι μοιάζουν καθηλωτικοί και μαγευτικοί, σαν και εκείνους των σειρήνων στην Οδύσσεια. Οι συνειρμοί απανωτοί. Το μπαούλο των αναμνήσεων ταρακουνήθηκε και μου θύμισε την ύπαρξή του. Ήρθε μάλλον η ώρα να ανοιχθεί, ώστε να ξυπνήσει τη νοσταλγία.

Η μουσική αδιάκοπη συνεχίζει το δικό της ρυθμό, της δικές της εναλλαγές..

Εναλλαγές τώρα περνούν επιθετικά και στον ψυχικό κόσμο μου. Η μελαγχολία εδραιώνεται, θρονιάζει και περήφανη με καταπνίγει.

Μα ποιός φταίει; Μήπως αυτή η συναισθηματική μαγεία, που αναβλύζει από τη μελωδία που ηχεί μέσα από το δωμάτιο (το οποίο δε βρίσκω ακόμα. )Νιώθω τη μουσική δίπλα μου, μέσα μου, να με περικλείει και να διεισδύει πονηρά και σε μέρη που δεν ήθελα. Αυτός ο ήχος ήρθε να ξεσκεπάσει όλες της αλήθειες, όλους τους μύθους, όλες τις ψευδαισθήσεις. (από πού έρχεται επιτέλους και γιατί;)

Και συνεχίζει ακάθεκτος να τρυπάει. Όχι το αυτί.. Την καρδιά..

Editor:Γάκης

Ολα αυτα που ηθελες να κανεις....

Σας βλεπουμε εσας και τις αδειες σας ζωες και γελαμε.Μηπως και οι δικες σας αδειες δεν ειναι?αυτο θα πειτε...μπορει και να ειναι,απλα σκεφτομαστε με καθε διαθεσιμο μεσο,το μυαλο το αφηνουμε στην ακρη δεν εξηγει καλα ισως γιατι εξηγει παρα πολυ.Εμεις απλα ξεγυμνονωμαστε απο καθε συναισθημα και μας ξαναπλαθουμε οπως θελουμε να ειμαστε.Πεταμε τις συνειδησεις στα σκουπιδια και τις βιαζουμε υστερα τις ξαναφοραμε σαν καινουριο ρουχο.Οι δικες σας συνειδησεις ειναι ηδη στα σκουπιδια και περιμενουν μονο που δεν το ξερετε ακομη...
Αδειο αυτο μας χαρακτηριζει.Κουφιοι αισθανομαστε γιατι δεν μπορουμε να δρασουμε μερικες φορες γιατι απλα δεν ημαστε ικανοι και ομως περιμενουμε,ζουμε στο μεταξυ νιωθουμε, ποναμε,πεθαινουμε και ξαναγεννιομαστε καλυτεροι και χειροτεροι μαζι,και αυτο μας γεμιζει μας κανει να αισθανομαστε λιγοτερο κενοι και ας μην ειμαστε,ας ειμαστε το ιδιο δεν εχει σημασια.Καποια μερα θα τα καταφερουμε θα φυγουμε απο δω. Σπιτι μας θα γινει το απεραντο πρασινο λιβαδι και γονεις μας τα μαυρα συννεφα που οριζουν τη μαγεια.
Μαγεια,μοναξια,πονος,τα φωτα που σβηνουν,αντικειμενα που στεκονται και περιμενουν αλλα και ο ανεμος που θρο΄ι΄ζει αναμεσα τους θα με κανουν να παρατω ημιζαλισμενος απο ευτυχια και θλιψη για μενα ειναι το ιδιο.Ποτε δεν θα το καταλαβετε αυτο εσεις,εσεις που ζησατε μοναχα μια φορα και δεν εχετε πεθανει καμια.Εμεις το γνωριζουμε γιατι ειμαστε φιλοι με τις ανασες που θολωνουν μαζι τζαμια εσεις δεν θα τις ακουσετε ποτε...

Elephant Vanishes

Ειναι καποιες φορες που νιωθουμε πως οι πραξεις μας δεν εχουν καμια λογικη,συνδεση,συνεχεια.Αισθανομαστε ισως σκλαβοι καποιου πεπρωμενου ισως προγραμματισμενοι κατι που υπερβαινει καθε ανθρωπινη κατανοηση.Οταν ο ζοφος των καιρων μας, η καταρα της θνησιμοτητας καθε ανθρωπινου συναισθηματος κειτεται σαν μαυρο συννεφο πανω και αλλα και μεσα στο κεφαλι μας ερχεται καποια στιγμη οπου καθε μερα μοιαζει σαν συνεχεια της προηγουμενης χωρις διαλλειμα μια ατονη συνεχεια και πραξεις διχως σκοπο.

Καπου εκει βρισκεται η μαγεια η ομορφια, οταν ολα σου δειχνουν πως τιποτε δεν θα αλλαξει παρα μονο η λιθη που ερχεται σαν πνοη ανεμου που πικρα ποτισε ο χρονος,σ αυτο το σημειο ακους μια φωνη βλεπεις μια πνοη νιωθεις κατι να δονειται,να ζει και να αντιστεκεται εναντια στις συνηθεια του ανθρωπινου.Αυτο το κυμα σε παρασαιρνει σου δινει την γλυκια ελπιδα και συ το νιωθεις αναλαφρο σαν ενα χαδι σαν γλυκια υποσταση και υπαρξη που κολλαει στο νου σου,σε γεμιζει με χρωμα και ζωη.Σου δινει εικονες και μετουσιωνεται στο μυαλο σου ως ονειρικη υπαρξη.Μπορει να μην ειναι διπλα σου αλλα το νιωθεις.Ξερεις πως υπαρχει κατι μοναδικα νεφελωδες ζωντανο μα πανω απο ολα αληθινο και ανεξηγητο,το νιωθεις ειναι εκει...

ΜΠΟΙΚΑΤΑΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΤΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΡΑΗΛΙΝΑ ΠΡΟΙΝΤΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ!!!

ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ Η ΠΡΑΞΗ, Η ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΗΣΗ Η ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΗ